Ανθρώπων έμπνευσις και φαντασία...

Γεια σου…Είμαι η άλφα-βήτα και γράμματα σου γράφω..

Με φωνάζουν ελληνική και από τον ουρανό της ψυχής πηγάζω…
Το πνεύμα μου είναι άυλο και όμως υλικό..
Αόρατο και όμως ορατό..
Μέσα σε χρώματα από λέξεις το νοητό που πλεκω… και σε πνεύμα ελληνικής γλώσσας το σύμπαν και το παν να εξηγώ.…
Στο νοητό την νοηση να πλέκω δαιμόνια , μέσα σε όρια σε μέτρα και σε σταθμά…
Το λόγιον… της τάξης του έξω σύμπαντος μέσα στο χώμα να το παντρεύω…Στο επίπεδο του ήμισι του αρχικού του παντός…Σε άνθρωπο.
Μέσα στα γράμματα σου γλυκιά μου αλφαβήτα είναι όλο το νόημα της ζωής....το άλφα και το ωμέγα ....το άπυρο της αγάπης, το όλο…μέσα εκεί θέλουμε να είμαστε να ταξιδεύουμε και να βιώνουμε το πνεύμα σου....με τις λέξεις σου να δημιουργείς αγγέλους να βγάζεις την ψυχή μας από το σκοτάδι και να την οδηγείς στο Φως...
Να γεννάς στο κορμί σου τα γράμματα , να αποτυπώνεις στην ψυχή την ουσία να εκφράζεις με τα λόγια σου εγκώμια αγάπης και στην ύπαρξή σου μέσα να γεννιέσαι αλφαβήτα στην ύπαρξη , στη θέωση , στο τίποτα , στην άπυρη ύλη σου , αιώνες πλέκεις το κουβάρι της ελεύθερης ψυχής σου!!! (Μαγεμένος βασιλιάς)

Ήλιος ζωντανός ,
περιστέρι λευκό καθαρό με μαγευτική ψυχή στον άνεμο να σκορπά την αγάπη
και στα φτερά του η τροφή της γνώσης για τις νέες αναγεννημένες καρδιές...γράμματα ενωμένα που διαμορφώνουν την ουσία της υλικής υπόστασης στην πορεία της ζωής μας,
δρόμος καθαρός ουρανός γαλανός και η ψυχή σφραγίδα στην αληθινή ύπαρξή μας στην αγάπη της ζωής του
στα δυο του χέρια γινόμαστε καθρέφτες και το φως αυτό το άπλετο αιώνια θα φέγγει την άπειρη πορεία της ψυχής μας στη ζωή!Δοξασίες στα λόγια που πυροδοτούν το σύμπαν της καρδιάς και σε ηφαίστειο αγάπης διαμορφώνουν το νου και πράττει τα της φύσης στην απλότητα.........ελεύθερα την αγάπη μου!!! (Άρτεμις)

Με έμαθες να αγαπώ πραγματικά
και να βλέπω τη ζωή με άλλα μάτια και όχι όπως μου έδειχναν κάποιοι άλλοι,και με άφηναν στο σκοτάδι να ζω.
Με φοβίες και με ίσκιους να ζω στην ζωή μου.
Είσαι ο άνθρωπος που μου άλλαξε την ζωή.
Ευλογώ το Θεό που σε έφερε στο δρόμο μου.
Έχεις την απέραντή μου αγάπη...
(Δώρα Θεού)

Άξιον Αγάπης
Το παιδικό χεράκι που υψώνεται,

αναζητώντας το δικό μας,

η πληγωμένη παιδική καρδιά,

τα ψελλίσματα και τα ακαθόριστα λογάκια,

ο στριμωγμένος φόβος στις σκοτεινές γωνιές της άδικης τιμωρίας.

Άξιον Αγάπης

το δάκρυ σε γελαστά ματάκια,

το χεράκι που διπλώνει τα χρυσόχαρτα της κοντοήμερης θύμησής και τα απιθώνει στο συρτάρι της καρδιάς του,

πλάι στα χρώματακαι τις ξυλομπογιές των ονείρων του,για να μείνουν εκεί, για πάντα,ενθυμήματα

Αγάπης…Άξιον

Αγάπηςτο ορφανεμένο παιδάκιπου γυρεύει αγκαλιά να ακουμπήσει,

το εργατάκι που σπουδάζειστους δρόμους την απανθρωπιά μας,

που ανιχνεύει ώρα την ώρα το βιαστικό μας προσπέρασμα έχοντας καταχωνιασμένα σε επιφυλακή ακοίμητητην άσβεστη ελπίδα του….

Άξιον Αγάπης

το πλατύ παιδικό χαμόγελο,

κουβαλητής της ανθοφόρας Άνοιξης,

δώρο – αντίδωρο στο δικό μας-μίζερα ανέξοδο ,

τυχαίο ή αμήχανο γεμάτο οίκτο, υπομειδίαμα....

Oι κραυγές παιδιών κακοποιημένων,

οι δαγκάνες του πόνου στα τρυφερά τους μέλη,

ο απίστευτος πόνος της προδοσίας,τα παραπονεμένα «γιατί;;;» της αδικίας , που ποτέ και από κανέναν δε θα απαντηθούν.

Άξιον Αγάπης

οι αγκαλιές που σφίγγουν αρκουδάκια και κούκλες πάνινες,

σωσίβια και καταφύγια ζωής , μιας και λύκοι-υπάνθρωποι κλάδεψαν βίαια κάθε άλλη τους χαρά....

Tα μαύρα από πείνα ματάκια που «χορταίνουν» από τα πιάτα που δεν φροντίσαμε να γεμίσουμε,

οι ψυχούλες που είναι πρόθυμες να συγχωρήσουν κάθε μας σε βάρος τους αμάρτημα,

έγκλημα ή απάνθρωπη αδιαφορία.

Άξιον Αγάπης

κάθε παιδί όποιας φυλής,όποιας πατρίδας.(Χαμομηλάκι)

Άγγελοι,

Όταν Άγγελοι κλαίνε το χάραμα,

είναι που ξυπνούν παιδιά για τη δουλειά,

(σκλάβοι - παιδιά, εκατομμύρια τέσσερα)και εμείς αδιαφορούμε.

Όταν Άγγελοι κλαίνε την αυγή

είναι που παιδιά δε θα παίξουν και σήμερα,

δε θα πάνε σχολιό,δε θα γελάσουν αμέριμνα.

Πέτρες θα σπάσουν,

χαλιά θα υφάνουν,

καφέ θα μαζέψουν,

μπάλες και ό,τι άλλο θα κατασκευάσουν,

παιδάκια - σκλάβοι του 2008,

όνειδος και απέραντη αισχύνη μας.Ντροπή μας!

(Δώρα Θεού)