...Χρόνια Πολλά...25η Μαρτίου 1821...

ΕΘΝΙΚΟΣ.Ο.Φ.Π

Η Ιστορία ίδρυσης του Εθνικού
ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΦΠΦ (1922-23)
Ο Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς-Φαλήρου (ΟΦΠΦ) είναι ένας από τους αρχαιότερους και πιο ιστορικούς ελληνικούς ποδοσφαιρικούς και γενικότερα αθλητικούς ομίλους με έδρα τον Πειραιά, που πρωτο-συστάθηκε κατά μαρτυρίες το 1922 και υπάρχει με τη μορφή επίσημου καταστατικού (με διαφορετική ονομασία) από το 1923 (Πρωτοδικείο Πειραιώς).
Λέγεται ότι το ποδόσφαιρο πρωτοήρθε στην Ελλάδα κάπου μεταξύ 1865 και 1896 (οπότε έγινε και η πρώτη Ολυμπιάδα της Αθήνας). Κατά μαρτυρίες αθλητές του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου Αθηνών έπαιζαν μεταξύ τους χωρίς κανόνες με μια μπάλα ποδοσφαίρου κι αργότερα με ένα τέρμα στο σημερινό χώρο πίσω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, ενώ και στην Κέρκυρα γύρω στο 1893 έχει καταγραφεί αγώνας μεταξύ τοπικής μικτής ομάδας και ομάδος πλοίου του αγγλικού στόλου (συνηθισμένου αντιπάλου τα πρώτα χρόνια ανάπτυξης του αθλήματος στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς – π.χ. στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη, δείτε ομάδες με ονόματα Newel's Old Boys, River Plate, κλπ). Πάντως, κατά κάποιες πηγές, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος ακριβώς με την ίδρυσή του το 1894 ήταν ο σύλλογος που σύστησε την πρώτη οργανωμένη ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα η οποία έπαιξε συστηματικά ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια, το άθλημα αναπτύχθηκε σε ερασιτεχνική μορφή μεταξύ του 1906 και του 1922 κυρίως για την συμμετοχή εθνικών αντιπροσωπευτικών ομάδων σε Ολυμπιακούς Αγώνες και μεσοολυμπιάδες της εποχής (μικτές Αθηνών και Θεσσαλονίκης, πρώτες Αθηναϊκές ομάδες όπως οι Ολντ Μπόϋς Γουδί, κλπ.).Μετά την μικρασιατική καταστροφή με την έλευση των προσφύγων στην κυρίως Ελλάδα, άρχισε να καλλιεργείται το άθλημα πιο οργανωμένα και τότε εμφανίζεται ανεπισήμως ο αθλητικός σύλλογος Εθνικός Πειραιώς με ποδοσφαιρικό αλλά και άλλα τμήματα. Κατά τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο παίκτη του ΟΣΦΠ (Έκδοση Δ. Καπράνου: Ο τελευταίος των πέντε), η ομάδα του Εθνικού ήταν παλιότερη του ΟΣΦΠ κατά 3 χρόνια, καθώς υπήρχε από το 1922 αλλά απλά δεν συμμετείχε στο επίσημο πρωτάθλημα με αυτό το όνομα καθώς υπήρξαν οι συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις όλου του πειραϊκού ποδοσφαίρου υπό τον Πειραϊκό και ακολούθως υπό τον νεοσύστατο ΑΠΣΠ (Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Πειραιώς). Καταστατικό - ΣυγχωνεύσειςΤο σωματείο ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΦΠΦ, εγκρίθηκε επίσημα με την με αριθμό 1148/21-11-1923 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά & γράφτηκε στο βιβλίο σωματείων με αριθμό Β.Σ 277, την 21-11-1923 1) 1148 / 21-11-1923 Κεραυνός ΠειραιώςΣύμφωνα με το καταστατικό της ομάδας, αργότερα τροποποιήθηκε με τις υπ' αριθμ. αποφάσεις: 2) 1391/15-10-1924, ως YOUNG BOYS "ΤΙΤΑΝ"3) 2007/23-12-1924, ως ΕΘΝΙΚΟΣΑκολούθησαν άλλες 12 μετατροπές του καταστατικού χωρίς όμως να μεσολαβήσει ούτε στιγμή αδράνειας ή διάλυσης του σωματείου μέχρι σήμερα και επί 85 και πλέον, συνεχόμενα χρόνια. Πρώτος πρόεδρος της ομάδας του Εθνικού ήταν ο κ. Χαρ. Βολωνάκης που είναι αυτός που απετέλεσε τη γέφυρα ανάμεσα στον Εθνικό και τις απορροφήσεις – συγχωνεύσεις άλλων μικρότερων πειραϊκών σωματείων. Το 1926-27, εκτός από πρόεδρος του Εθνικού διετέλεσε και Πρόεδρος της νεοσύστατης τότε ΕΠΟ, γεγονός που δικαιολογεί και το γιατί ο Εθνικός παρέμεινε τότε πιστός στην πλευρά της ΕΠΟ και δεν προσχώρησε στο κίνημα του περιβόητου ΠΟΚ (1928), παίρνοντας μάλιστα με το μέρος του τότε τη συντριπτική πλειοψηφία των πειραϊκών σωματείων της εποχής (με εξαίρεση μόλις τεσσάρων εξ αυτών). Για την ιστορία, στον Πειραιά προ του 1923, εκτός του Πειραϊκού Συνδέσμου, υπήρχε από το 1909 αθλητικός και πολιτιστικός σύλλογος με την επωνυμία Πειραϊκή Ένωση, ο οποίος το 1924 αποφάσισε συγχώνευση με τον αρχαιότερο πειραϊκό σύλλογο, τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Η ονομασία του νέου, πολύ ισχυρού σωματείου, που συγκέντρωσε την αφρόκρεμα του τότε πειραϊκού αθλητισμού, αποφασίστηκε να είναι ΑΠΣΠ, δηλαδή Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος (Α.Π.Σ.) Πειραιώς, που όμως λόγω ασυμφωνιών των μελών του, διαλύθηκε την ίδια χρονιά (δείτε και σχετικό βοηθητικό διάγραμμα). Ο ΑΠΣΠ συμμετείχε πρωταγωνιστικά στο τελευταίο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών-Πειραιώς το 1924.Στην πραγματικότητα, ο σύγχρονος Εθνικός Πειραιώς αποτελεί την ομάδα που προέκυψε από δύο ταυτόχρονες προσπάθειες διαφορετικών συνεργασιών και συγχωνεύσεων πειραϊκών σωματείων, ανάμεσα στο 1922-1925. Σύμφωνα με σχετικές πηγές της εποχής, ένας μικρός πειραϊκός σύλλογος ονόματι Κεραυνός (ιδρυθείς στο 1923), κάλεσε τον κ. Χαρ. Βολωνάκη, Γ.Γ. της ΕΠΟ, να γίνει πρόεδρός του το 1923. Ο Κεραυνός έπειτα μετονομάστηκε σε Γιάνγκ Μπόϋς Τιτάν με προτροπή του νέου του προέδρου. Δύο μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1924) εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα σε πράξη μετατροπής καταστατικού, η ονομασία «Εθνικός». Την ίδια εποχή έχει λάβει χώρα όπως προαναφέρθηκε, η διάλυση του ΑΠΣΠ σε δύο διαφορετικές ομάδες, μια που λέγεται Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς (ή κάπως έτσι) και που αργότερα θα οδηγήσει στην ίδρυση του ΟΣΦΠ και μια που λέγεται Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος (ΠΠΟ) η οποία τελικώς αφού δεχτεί και μέλη της Φαληρικής Ενώσεως στις αρχές του 1925, θα αποφασίσει την συνένωση με τον Εθνικό του Βολωνάκη τον Φεβρουάριο του 1925 και θα μετονομαστεί σε Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς και αργότερα σε Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (Πειραιώς – Φαλήρου) με πρώτο πρόεδρο τον Χαρ. Βολωνάκη. Το σημερινό καταστατικό της ομάδας του Εθνικού Πειραιώς είναι ακριβώς μετεξέλιξη αυτού του αρχικού καταστατικού της ομάδας του Κεραυνού του 1923, μετά από πολλές ακόμη τροποποιήσεις στα 85 χρόνια που μεσολάβησαν.Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες του ΑΠΣΠ απεχώρησαν το φθινόπωρο του 1924, καθώς διαφώνησαν με την πορεία και τα μελλοντικά σχέδια του νέου συλλόγου (αλλά πιθανώς και μεταξύ τους, αφού δεν ίδρυσαν μία αλλά δύο ομάδες με αντίθετα χρώματα και ονόματα). Έτσι τελικώς ίδρυσαν επισήμως το σημερινό Εθνικό και Ολυμπιακό. Η μετονομασία του ΠΠΟ σε Εθνικό, φαίνεται πως ιστορικά έγινε από τα επίλεκτα μέλη της «Φαληρικής Ενώσεως» που προσχώρησαν στον ΠΠΟ, και σε συνέλευση που ζήτησαν με πρωτοβουλία τους, πρότειναν και πέτυχαν την μετονομασία σε Εθνικό μέσα από τη συγχώνευση με το ομώνυμο σωματείο του Χ. Βολωνάκη. Σε όλες τις σχετικές πηγές ωστόσο, ιδρυτής του Εθνικού εμφανίζεται (και θεωρείται) ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Χατζηανδρέου (προφανώς προερχόμενος από τη Φαληρική Ένωση) και οι Χρήστος Πέππας και Κώστας Φερλέμης, επίσης διακεκριμένοι ποδοσφαιριστές της εποχής, όλοι τους με συμμετοχές στην εθνική ολυμπιακή ομάδα και τις αντιπροσωπευτικές μικτές πόλεων της εποχής.Και κατά τον δημοσιογράφο Γιάννη Διακογιάννη (Έκδοση «100 χρόνια Ποδόσφαιρο») η ομάδα εμφανίστηκε στα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα με την τωρινή της μορφή, τον Φεβρουάριο του 1925.Κατά δημοσίευμα αθλητικής εφημερίδας της εποχής (Αθλητισμός, Έτος Α, Φύλλο 3, ημ/νία έκδοσης 14 Αυγούστου 1927), σε συνέλευση του ΠΠΟ στις αρχές του 1925, ο ποδοσφαιριστής Χρ. Πέππας (ιδρυτικό μέλος του μετέπειτα Εθνικού και μέλος ήδη της πρώτης Εθνικής ομάδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920, καθώς και παλιός ποδοσφαιριστής του Πειραϊκού Συνδέσμου και του ΑΠΣΠ) έριξε την ιδέα η ομάδα να ονομαστεί Ολυμπιακός αντί ΠΠΟ. Η ιδέα δεν έγινε δεκτή (!) από τα μέλη του ΠΠΟ (μετέπειτα Εθνικού). Στη συνέχεια, την δανείστηκε και την υιοθέτησε ο Νότης Καμπέρος για τον μετέπειτα Ολυμπιακό Πειραιώς (και δεν επινοήθηκε όπως λανθασμένα αναφέρει παντού η ιστορία ίδρυσης του ΟΣΦΠ). Περίεργα παιχνίδια που παίζει η ιστορία κάποιες φορές: Νονός του Ολυμπιακού ως προς την επικρατούσα σήμερα ονομασία του, είναι ιδρυτικό στέλεχος του συμπολίτη και αιώνιου αντιπάλου Εθνικού Πειραιώς!Για την ιστορία, κατά τα δημοσιεύματα της εποχής, η ομάδα του ΠΠΟ (1925) ήταν εξαιρετικά δημοφιλής από τις πρώτες της μέρες και προσχωρούσαν σε αυτή συνεχώς άλλες πειραϊκές ομάδες, κάτι που συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια μετά τη μετονομασία της σε Εθνικό και επί προεδρίας Βολωνάκη (δείτε και τις πολυάριθμες ακόμα τροποποιήσεις που αναφέρονται στο επίσημο καταστατικό της ομάδας). Φημισμένοι ποδοσφαιριστέςΠερισσότεροι από 50 ποδοσφαιριστές του Εθνικού Πειραιώς έχουν φορέσει μέχρι σήμερα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, ενώ αναρίθμητοι είναι οι φημισμένοι ποδοσφαιριστές που έκαναν μεγάλη καριέρα τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των Χούμη (ο κορυφαίος προπολεμικός Έλληνας σκόρερ / στράικερ που είναι και ο πρώτος παίκτης που έπαιξε με μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού, στη Ρουμανία), Μανταλόζη (κατά πολλούς του κορυφαίου Έλληνα τερματοφύλακα όλων των εποχών), Καλκατέρα (Ουρουγουανού στράικερ, πρώτου σκόρερ του Ελληνικού πρωταθλήματος το 1975), Ιλούγκα (αρχηγού της Εθνικής Ζαϊρ το 1974 στο παγκόσμιο κύπελλο), Καψή (μετέπειτα μέλος της μικτής κόσμου), κ.ά. όπως Ζουρντός, Τσιριτάκης, Ιωάννου, Βάβουλας, Λεκατσάς, Κλικόπουλος, Τουρκομένης, Αρβανίτης, Κρεμμύδας, Χαζτηιωάννογλου (Τσαφ), Ιντζόγλου, Μητρόπουλος, Κρητικόπουλος, Αφοι Κατσικογιάννη, Κοττίδης, Φώτης Παπαδόπουλος, Λιόλιος, Νινιάδης, Γιόβισιτς, Κοβάσεβιτς, κλπ. Καταρχήν παίκτες του Εθνικού, υπήρξαν εξάλλου και πολλοί από τους γνωστούς ποδοσφαιριστές της προπολεμικής ομάδας του γείτονα Ολυμπιακού (Λεκκός, Κουράντης, Αφοι Χέλμη, κ.ά.) καθώς είναι γνωστό πως ο Εθνικός πάντοτε παρήγαγε πολύ περισσότερα ποδοσφαιρικά ταλέντα από το γείτονα ΟΣΦΠ, τα οποία συνήθως αργά ή γρήγορα μετακόμιζαν προς τις ομάδες του ΠΟΚ με διάφορους τρόπους, υποσχέσεις και τεχνάσματα.Τίτλοι – Διακρίσεις - Τμήματα Κατά τα πρώτα χρόνια οργάνωσης του πρωταθλήματος Αθηνών-Πειραιώς στη δεκαετία του 1920, η μικτή Πειραιώς κέρδισε 3 συνεχόμενες φορές τον τίτλο, έχοντας παίκτες από τον Εθνικό και τον ΟΣΦΠ (50-50% συμμετοχή των δύο αυτών ομάδων). Επίσης, ο Εθνικός το 1926 κέρδισε το αθλοθετηθέν υπό του κ. Κωστόπουλου κύπελλο (ετήσιος θεσμός της εποχής εκείνης στον οποίο συμμετείχαν οι καλύτερες ομάδες Αθηνών-Πειραιώς-Θεσσαλονίκης). Κατά μια δε έννοια, οι επιτυχίες τόσο του Πειραϊκού Συνδέσμου, όσο και του ΑΠΣΠ θα πρέπει να θεωρηθούν σχετιζόμενες με τον μετέπειτα Εθνικό (όπως και τον ΟΣΦΠ) αφού οι παίκτες των δύο αυτών ομάδων στη μεγάλη τους πλειοψηφία προήλθαν από τις προϋπάρχουσες αυτές ομάδες.Ο Εθνικός από την αρχή της ύπαρξής του είχε ανθηρά οικονομικά και πολύπλευρη δραστηριότητα στην Πειραϊκή κοινωνία, κτίζοντας επίσης γρήγορα καλή ομάδα στίβου (πρωταθλητές στη σκυταλοδρομία 1926), εστιάζοντας ιδιαιτέρως και με εξαιρετική επιτυχία σε θαλάσσια αθλήματα (κολύμβηση και υδατοσφαίριση με πρώτες νίκες και πρωτάθλημα από το 1926), ομάδα βόλλεϋ από την προπολεμική κιόλας περίοδο με διακρίσεις, καθώς και τμήματα καλαθοσφαίρισης (αμφότερα μπάσκετ και βόλλεϋ, από τη δεκαετία του 1920 κιόλας).Ας σημειωθεί επίσης, ότι η ποδοσφαιρική ομάδα του Εθνικού ήταν τόσο δημοφιλής κατά το 1927 σύμφωνα με τον τότε τύπο, ώστε κατά τις εκλογές είχαν προκύψει, επτά (7) μέλη της Ποδοσφαιρικής Ενώσεως Πειραιώς (ΕΠΣΠ σήμερα) που ήταν μέλη του Εθνικού. Το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας έχει πετύχει την κατάκτηση: • ενός κυπέλλου Ελλάδος (1933) • ενός πρωταθλήματος Νότου (1935) • πέντε τοπικών πρωταθλημάτων Πειραιά τη δεκαετία του 1930 • ενός κυπέλλου αεροπορίας στα τέλη της δεκαετίας του 1930 Και όλα αυτά, χωρίς να του δοθεί για διάφορους λόγους η ευκαιρία να διεκδικήσει το πρωτάθλημα Ελλάδος σε 2 ποδοσφαιρικές περιόδους (1935, 1957). Το 1935 ο τελικός βορρά-νότου μεταξύ Εθνικού και Άρεως δεν διεξήχθη ποτέ με την δικαιολογία της έναρξης προετοιμασίας της Εθνικής ομάδας για το Βαλκανικό Κύπελλο… (λίγο πριν δε, το 1933, ο Εθνικός κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος με αντίπαλο τον Άρη σε διπλούς αγώνες εντός και εκτός έδρας). Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ωστόσο, ήταν το πρωτάθλημα του 1957, όταν 4 αγωνιστικές πριν από το τέλος και ενώ ο Εθνικός οδηγούσε τη κούρσα με 4 βαθμούς διαφορά, αποκλείστηκε από τη συνέχεια του πρωταθλήματος τιμωρούμενος και με αφαίρεση τεσσάρων βαθμών, με αιτιολογία την «διεξαγωγή φιλικών αγώνων με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της αυτοεξόριστης εθνικής Ουγγαρίας». Την ίδια περίοδο η ίδια η Εθνική Ελλάδος είχε δώσει φιλικό παιχνίδι με τους περιοδεύοντες ανά την Ευρώπη, Ούγγρους διεθνείς (!!). Σύμφωνα με τον τότε τύπο η ομάδα του Εθνικού είχε κλείσει για μεταγραφές 5 ως 7 φημισμένους Ούγγρους διεθνείς ποδοσφαιριστές, (μεταξύ των οποίων κατά κάποιες πηγές ίσως ακόμα και τους Πούσκας και Κότσις που ήδη προπονούνταν στο Καραϊσκάκη), πριν αυτοί τελικώς αναχωρήσουν για την περίφημη τότε Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς και για άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές δυνάμεις, μετά την ακύρωση της μεταγραφής τους στην Ελλάδα και το μηδενισμό του Εθνικού του αειμνήστου προέδρου Δημήτρη Καρέλλα (ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποδοσφαιρικών παραγόντων όλων των εποχών, κατά γενική ομολογία).
Ας σημειωθεί τέλος, ότι στο Κύπελλο Ελλάδος ο Εθνικός έχει διακριθεί και άλλες φορές καθώς έχει φτάσει μέχρι την ημιτελική και προημιτελική φάση επτά ακόμη χρονιές, ενώ και στο πρωτάθλημα έχει επιτύχει πολλά πλασαρίσματα στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας, δεκάδες νίκες επί όλων των ομάδων του ΠΟΚ, συμμετοχές και νίκες στο Βαλκανικό Κύπελλο, διοργάνωση μεγάλων διεθνών φιλικών σε προηγούμενες δεκαετίες (Ίντερ, Εθνική Ουγγαρίας, κλπ.) ενώ είναι συνολικά 8η ομάδα σε συμμετοχές στην μεγάλη ποδοσφαιρική κατηγορία της χώρας, παρά την πτώση δυναμικότητας που εμφανίζει κατά την τελευταία δεκαετία. Παλιά και Νέα Έδρα Μια περίεργη σχέση αντιπαλότητας διέπει τους δύο μεγάλους αντιπάλους του Πειραιά. Ο Εθνικός ήταν η ομάδα που έβαλε τον Ολυμπιακό για αγώνες στο παλιό ποδηλατοδρόμιο (μετέπειτα γήπεδο Καραϊσκάκη της ΕΟΑ), ο Εθνικός επίσης ήταν αυτός που πλήρωνε το ενοίκιο του γηπέδου αυτού για πολλά χρόνια, ο πρόεδρος του Εθνικού Δημήτρης Καρέλλας (κι όχι η ΕΟΑ) φαίνεται να ήταν αυτός που έφτιαξε με δική του χρηματοδότηση την Θύρα 14 στο παλιό γήπεδο Καραϊσκάκη, ο Εθνικός ήταν επίσης αυτός που στα τελευταία χρόνια έδωσε (υπό περίεργες συνθήκες) την σύμφωνη γνώμη της παραχώρησης του σταδίου Καραϊσκάκη στον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να γίνει η ανέγερση του νέου σταδίου, κι όμως η έδρα του Εθνικού δεν είναι πλέον το στάδιο Καραϊσκάκη λόγω υψηλότατου απαιτούμενου τιμήματος ανά αγώνα (διατηρείται ωστόσο το δικαίωμα χρήσης του γηπέδου αυτού), αλλά η ομάδα έχει μεταφερθεί στη νέα έδρα της στο Ελληνικό (πρώην Γήπεδο Μπέηζμπωλ) όπου με προσθήκες και επεκτάσεις η χωρητικότητά του αναμένεται μέσα στην τρέχουσα αγωνιστική σεζόν να φτάσει τις 16.000 θέσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: